يكشنبه ۱ ارديبهشت ۰۴
بالای سرم مردمی گناهکار گریخته. پای کوبان سقفِ پلک ریخته. پا می‌کوبد مبادا از حدقه چشم‌ها دیده شود. دو چشم من مأمن مردم گناهکاری که در خفای مدام می‌ترسد و می‌رنجد. راهی غیر مخفی شدن و هراسیدن و رنجیدن نمی‌بیند. گاهی چند نفر از تحمل گناه آب شده، مردگان را در پرتگاه انداخته و دیگر یادی زِ آنها نمی‌ماند.